یکی از بازدید کنندگان عزیز دوتا سوال پرسیده که من حالا در سطح خودم به اونا پاسخ می دم،

1.اگه گناه کنی به امید اینکه روزی توبه کنی؟

خب با یک مثال جواب می دم

اگه یک لباس سفید را داخل یک ظرف روغن بندازیم و اون حسابی روغنی کنیم بعد آیا می شه اون مثل روز اولش تمیز کرد؟(به نقل از مرحوم استاد کافی)

درسته که توبه واقعی باعث می شه آدم به درجه ی بالایی از معرفت برسه ولی با گناه نکردن زود تر و راحت تر می شه این کار را کرد،آخه می دانید،توبه سه مر حله داره:

1.توبه ی خدا:به معنی اینکه خدا توفیق توبه را به ما بده.

2.توبه ی انسان:یعنی فردی که به او توفیق داده شده از کرده ی خودش پشیمان بشود و بگردد به مسیر اخلاص.

3.توبه ی خدا:بعد از این دو مرحله تصمیم با خداست که توبه ما را پذیرد یا نه.

البته نا امید نشید چون خدا «آمرزنده»و «رحیم»هست پس علاوه بر توفیق،توبه را هم خواهد پذیرفت ولی مشکل اینجاست که خود ما توبه نمی کنیم.این را اضافه کنم که برادران حضرت یوسف (ع)به این امید ایشان را داخل چاه انداختند که وقتی برگشتند توبه خواهند کرد ولی خداوند تا زمانی که حضرت یوسف(ع)عزیز مصر نشد و برادران خود را نبخشید توفیق توبه را به آنان نداد.

2. اینکه توبه خود رو هر روز بشکنی؟

اینکه ما هروز توبه کنیم و بعد از توبه دوباره گناه کنیم مانند این است که خدا را به مسخره گرفته ایم و این خود گناه کبیره است.

به زودی مراحل توبه را برایتان خواهد گفت،واینکه بعضی از توبه ها فقط با استغفار حل می شه.

 احکام الهی بیش از آنکه به محدودیت لذت ها منجر شوند، به ماندگارىِ لذتها و پایداری نشاط و خوشی ها  می انجامند. ازاین روست که حضرت علی(ع) می فرمایند:«پوشیدگی زن،برایش بهتر است و زیبایی اش را پایدارتر می سازد.» رعایت حجاب احساسات را سالم نگه  می دارد و عاطفه ها و محبتها را در کانون گرم خانواده، متمرکز می سازد و نشاط کانون خانواده و اعتماد آنان را به یکدیگر، افزایش می دهد و زن و مرد را از گرداب  بی اعتنایی به همدیگر نجات  می دهد. ازهم پاشیدگیِ نظام خانواده بحرانی است که هم اکنون دامن گیر جوامع غرب شده است: شکل گیری کانون خانواده باید بر اساس عشق و محبت باشد و مهم ترین ابزار این امر، میل جنسی نسبت به یکدیگر است. در غرب، این میل رو به افول گذاشته و بنیان خانواده ها متزلزل شده است. همچنین، عشق و عاطفه ی همسران نسبت به یکدیگر، به دلیل روابط متعدد با دیگران، قبل و بعد از ازدواج، کاهش یافته است.

 چادر به صورت که در میان ایرانیان معمول است، یعنی چادر بلند تا پایین پا، در میان عربها رایج نبوده است؛ ولی آنان چیزى شبیه نیمه چادر داشتند. ظاهرا «جلباب»، در آیات قرآن، اشاره به همین نیمه چادر دارد که نه مثل مقنعه و روسرى، کوتاه است و نه مثل چادر، خیلی بلند.این حجاب شاید تا کمر و کم پایین ترمی رسیده است و اعراب از آن استفاده می کردند.پوشش اعراب درع و ملحفه و مقنعه بود: درع پیراهن بلندى است که تا پشت پا می رسد و آستین هایش بلند و گشاد است؛ ملحفه همان چادر است که به خود می پیچند و مقنعه را نیز به سر می کنند. از روایات، می توان فهمید که زنان و دختران ائمه(ع) هر سه پوشش فوق را داشتند. در آداب نمازگزار هم آمده است که زن در هنگام نماز، اگر بخواهد حجاب کامل داشته باشد، باید از مقنعه و درع و ملحفه استفاده کند. پوشش و لباس، همواره با انسان بوده و پوشش زنان، در همه ی تمدنها، بیشتر از مردان بوده است. در تمدن فینیقی ها که چهارهزار سال پیش از میلاد می زیسته اند، زنان حجاب داشتند و براى پوشش خویش، از پارچه هاى سرخرنگ استفاده می کردند. زنان آریای نیز حجاب داشتند و آنان که از طبقات بالاى اجتماع بودند، برا حجاب ارزش ویژه اى قائل می شدند. در بین یونانیان، رسم بود که زنان حتی صورت هاى خویش را با قسمت از روپوش بسیار ظریف بپوشانند و مادران و دایگان وظیفه ی تعلیم وتعلم را بر عهده داشتند.آشوریان و کلدانیان نیز حجاب

 آیا اعتقاد به عصمت پیامبران و امامان(ع)، بر زندگی فردى و اجتماعی شیعیان تأثیرى منفی نمیىىگذارد؟ ى برخى کسانى که عصمت معصومان(ع) را پذیرفتنى نمى یابند، پیامدهایى منفى براى این باور برشمرده و از این راه، به نقد آن پرداخته اند. گروهى چنین پنداشته اند که شخص معصوم را نمى توان الگوى دیگران و برتر از آنان به شمار آورد؛ بلکه آنچه شأن و منزلت پیامبر(ص) را بالا مى برد، زندگى غیرمعصومانه ی اوست که«نشانگر آن است که در جهاد اکبر و مبارزه با نفس امّاره، موفق بوده و در غالب اوقات، راه و هدف درست را شناخته و از آن پیروى کرده است.» برخى دیگر، پدیده ی عصمت را سبب رونق بازار دو روی و ظاهرآرایى می دانند و تلاش ى مى کنند با اثبات این نکته که«گناه، در طرح خلقت آدمى مندرج است»،وجدان گناه آلودگان را آسوده سازند و بدین وسیله، به گمان خود، آنان را از مقدس مابى و زهد فروشى برحذر دارند. در پاسخ به چنین دیدگاه، چند نکته را یادآور مى شویم:

1-5.دستیابى پیامبران و امامان(ع) به کمالات ویژه اى نظیر عصمت، گزاف و بى دلیل نبوده 1 است و در شایستگی هاى اکتساب آنان ریشه دارد؛بنابراین، عصمت پیامبران و امامان از گناه، افزون بر فواید دیگر، در بعد عمل، از انسان دستگیرى مى کند و نمونه ای کامل از کسانى را فراروى آدمیان قرار مى دهد که از بند شیطان رسته و به خدا پیوسته اند؛ چنانکه عصمت در دریافت و ابلاغ وحى نیز در بعد علم، به یارى آدمى مى شتابد و معرفت حقیقى و سعادت واقعى را دستیافتنى مى سازد. مقصود,